Το Σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών ή αλλιώς κήλη των αθλητών, είναι μια πάθηση που αντιμετωπίζουν αρκετοί αθλητές κυρίως ποδοσφαιριστές και καλαθοσφαιριστές ή γενικότερα αθλούμενοι.Ο Jerry Gilmore αναγνώρισε το σύνδρομο αυτό πρώτος το 1980 και ανέπτυξε μια χειρουργική τεχνική αποκαταστάσεως.
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν ,άλγος στην περιοχή της βουβωνικής χώρας και στην ηβική σύμφυση , που μερικές φορές είναι τόσο έντονο που ο επαγγελματίας αθλητής μπορεί να εγκαταλείψη ακόμη και μια λαμπρή καριέρα.
Έτσι για να μην έχουμε καταστροφικές συνέπειες στην καριέρα των αθλητών η σωστή διάγνωση και θεραπεία έχουν πρωτεύοντα ρόλο, ώστε η πάθηση αυτή να μην γίνει χρόνια.
Παθήσεις που περιλαμβάνονται στο σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών είναι:
- Τενοντοπάθεια των προσαγωγών.
- Τενοντοπάθεια του λαγονοψοίτου.
- Τενοντοπάθεια του ορθού κοιλιακού.
- Κατάγματα εκ κοπώσεως ηβικού οστού.
- Κατάγματα εκ κοπώσεως του αυχένα του μηριαίου.
- Τραυματική ηβική οστείτης.
- Παγίδευση του θυρεοειδούς νεύρου.
SPORTS HERNIA
Ο αιτιολογικός μηχανισμός αυτής της παθήσεως είναι ο οξύς ή χρόνιος τραύματισμος που μπορεί να συμβεί το ίδιο ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες αθλητές, κυρίως ποδοσφαιριστές λόγο συγκεκριμένων κινήσεων (π.χ. ΣΟΥΤ) και στους καλαθοσφαιριστές (π.χ. ΑΛΜΑΤΑ).
Έτσι έχουμε διάχυτο άλγος επιδεινούμενο με την άσκηση και ιδιαίτερα κατά την έκταση των ισχίων ,στο στρίψιμο και στη στροφή . Ο πόνος αντανακλά στον προσαγωγό ή στους όρχεις, και γίνεται εντονότερος με το βήχα ή το φτέρνισμα ή κατά την διάρκεια της σεξουαλικής επαφής.
Μπορεί να είναι αποτέλεσμα:
- Χαλάρωσης του έξω βουβωνικού στομίου.
- Ρήξη της απονεύρωσης του έξω λοξού.
- Ρήξη του κοινού καταφυτικού τένοντα.
- Ρήξη της απονεύρωσης του εγκάρσιου κοιλιακού.
- Διαχωρισμός βουβωνικού συνδέσμου.
Κλινικά είναι δύσκολο να γίνει διαχωρισμός ανάμεσα στην κήλη των αθλητών και στα άλλα αίτια βουβωβικού άλγους. Για
την διαφοροδιάγνωση μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ακτινογραφίες ,υπέρηχους ,κηλογραφίες ,μαγνητική τομογραφία ώστε να αποκλείσουμε της άλλες αιτίες.
την διαφοροδιάγνωση μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ακτινογραφίες ,υπέρηχους ,κηλογραφίες ,μαγνητική τομογραφία ώστε να αποκλείσουμε της άλλες αιτίες.Η διάγνωση του βουβωνικού άλγους στους αθλητές είναι δύσκολη για δύο λόγους:
1) η ανατομία της περιοχής είναι πολύπλοκη και
2) συνήθως συνυπάρχουν 2 με 3 διαφορετικοί τραυματισμοί.
Η συντηρητική θεραπεία με φάρμακα και φυσιοθεραπεία συνήθως αποτυγχάνη αλλά σε περιπτώσεις αβέβαιης διάγνωσης μπορεί να δοκιμαστή.
Η χειρουργική προσέγγιση αυτού του προβλήματος έχει επιτυχία της τάξεως του 95% δίνοντας άμεση και μόνιμη λύση σε αθλητές υψηλών επιδόσεων.
Υπάρχουν δύο χειρουργικές τεχνικές αποκαταστάσεως αυτού του προβλήματος:1) Η ανοικτή τεχνική όπου για την επίλυση του προβλήματος έχουμε διατομή περιτονιών , μυών και συραφή του πλέγματος για ενύσχιση του οπισθείου τοιχώματος, άρα καθηστέρηση στην αποθεραπεία και στην επιστροφή στην αγωνιστική δράση.
2) Η λαπαροσκοπική εξωπεριτοναική αποκατάσταση με τοποθέτηση πλέγματος (T.E.P) χωρίς διατομή περιτονιών , απονευρώσεων ή μυών επομένως κατά συνέπεια άμεση επιστροφή στους αγωνιστικούς χώρους. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι όταν το πρόβλημα είναι αμφωτερόπλευρο η λαπαροσκοπική αποκατάσταση γίνεται δια των ιδίων οπών και για της δύο πλευρές.
Στην καριέρα ενός αθλητή καταλαβαίνουμε πόσο γρήγορα περνά ο χρόνος, και για αυτό η επιστροφή στην αγωνιστική δράση πρέπει να είναι άμεση και χωρίς επιπλοκές.
Αντιλαμβανόμαστε λοιπον πόσο σημαντικά είναι τα πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής αποκατάστασης στο σύνδρομο των κοιλιακών προσαγωγών για την υγεία και την καριέρα των αθλητών.