Η χοληδόχος κύστη εντοπίζεται στο κυστικό βόθρο, στον τετράπλευρο λοβό του ήπατος και έχει σχήμα αχλαδιού. Αποτελείται από τον πυθμένα, το σώμα, τον αυχένα ή θύλακο του Hartmann, που καταλήγει στο κυστικό πόρο ο οποίος έχει μήκος περίπου 3-4 cm και ενώνεται (αναστομώνεται) με τον ηπατικό πόρο σχηματίζοντας τον χοληδόχο πόρο με μήκος 7-10 cmκαι διάμετρο περίπου 3-5 mm, και εκβάλλει στο δωδεκαδάκτυλο , μαζί με τον παγκρεατικό πόρο, στα 10-12 cm από τον πυλωρό.
Η λιθίαση των χοληφόρων είναι το πιό συχνό πρόβλημα και εμφανίζεται συνήθως μετά τα 50 έτη και κυρίως σε γυναίκες. Κατά καιρούς έχουν ενοχοποιηθεί :
- Η παχυσαρκία.
- Χρόνιες παθήσεις του λεπτού εντέρου.
- Υπερλιπιδαιμία.
- Κίρρωση του ήπατος.
- Αυξημένη πρόσληψη λίπους και πρωτεινών.
- Αιμόλυση.
Έχουμε τρεις τύπους χολολίθων τους χοληστερινικούς, τους χολερυθρινικούς και τους μικτούς .
Το άλγος είναι το πιό συχνό σύμπτωμα και εντοπίζεται στην δεξιά πλάγια κοιλία κάτω από το πλευρικό τόξο, και μπορεί να αντανακλά στην οσφυική χώρα ή στον δεξιό ώμο. Εμφανίζεται μετά από λιπαρά κυρίως γεύματα.
Ακόμη μπορεί να έχουμε ναυτία, έμετο , δυσπεπτικά ενοχλήματα ( οι ασθενείς νομίζουν οτι το πρόβλημα είναι από το στομάχι τους ).
Σε επιπλοκές έχουμε πυρετό, διανοητική σύνχηση , αρτηριακή υπόταση ( οξεία χολοκυστίτιδα) καθώς ακόμη ίκτερο, παγκρεατίτιδα (από λίθο στον χοληδόχο πόρο) οι οποίες είναι πολύ σοβαρές καταστάσεις για την ζωή του ασθενούς.
ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Η χολολιθίαση στο 60%-40% είναι ασυμπτωματική. Η ασφαλέστερη και οικονομικότερη παρακλινική μέθοδος είναι το υπερηχογράφημα και σε ιδιάζουσες περιπτώσεις με υπολογιστική τομογραφία ( CT ) , μαγνητική παλίνδρομη χολαγγειοπαγρεατογραφία (MRCP) ,ενδοσκοπική παλίνδρομη χολαγγειοπαγρεατογραφία (ERCP ) , ραδιοισοτοπική χολαγγειογραφία, σπινθηρογράφιμα χοληφόρων ( HIDA ) .
Η θεραπεία είναι κατ’ εξοχήν η χειρουργική αφαίρεση της χοληδόχου κύστεως και το GOLDEN STANDARD είναι η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή με όλα τα πλεονεκτήματα που ακολουθούν την λαπαροσκόπηση.
